Dnia 7 stycznia 2018 roku z Wieliczce została odprawiona uroczysta Msza Święta z okazji 79. rocznicy śmierci Sługi Bożego Brata Alojzego. Mszy Świętej przewodniczył Ojciec Prowincjał Jacek Koman, uczestniczyli w niej przedstawiciele Zarządu Prowincji, miejscowej Wspólnoty, Ojciec Wicepostulator w procesie o cudzie Janusz Wróbel, Wychowawcy i Alumni Wyższego Seminarium naszej Prowincji, Wychowawcy i Uczniowie naszego Liceum Ogólnokształcącego w Wieliczce, inni Bracia, Parafianie z Libuszy oraz miejscowy Lud Boży.

W wygłoszonym kazaniu Ojciec Wicepostulator Alojzy Warot powiedział m. in.: „Wszyscy tu obecni znamy mniej więcej ramy i wymiar jego życia, więc pragnąłbym dzisiaj skupić się na tym, co zostało ostatnio ogłoszone przez Kościół, a co stanowi o wyjątkowości tej postaci, a mianowicie o heroizmie Brata Alojzego w przeżywaniu swego chrześcijańskiego powołania, naśladując w Zakonie drogę i nauczanie św. Franciszka z Asyżu. Jak wiemy, dnia 7 lipca ubiegłego roku, Ojciec Święty Franciszek podczas specjalnej audiencji udzielonej Prefektowi Kongregacji Do Spraw Świętych – kard. Angelo Amato, nakazał tejże Kongregacji wydanie Dekretu na temat heroiczności cnót Sługi Bożego Brata Alojzego Kosiby. Wspomniany Dekret ukazuje istotne aspekty życiorysu i profilu duchowego Brata Alojzego, oraz poszczególne, przebyte dotychczas, etapy jego procesu beatyfikacyjnego. Najważniejsza część Dekretu brzmi następująco: „Jego Świątobliwość Papież Franciszek, otrzymawszy dokładną relację o tym wszystkim od niżej podpisanego Kardynała Prefekta, a także po przyjęciu ocen Kongregacji Do Spraw Świętych oraz posiadając jej postanowienia […] ogłosił: «Stwierdzamy, iż cnotami teologalnymi: Wiary, Nadziei i Miłości, tak względem Boga, jak i bliźniego, a także cnotami kardynalnymi: Roztropności, Sprawiedliwości, Wstrzemięźliwości i Męstwa, oraz innymi z nimi złączonymi, Sługa Boży Alojzy Kosiba […] w poszczególnych przypadkach, jak i co do skutków, [w życiu swoim] kierował się w stopniu heroicznym»”. Ogłoszenie heroiczności cnót Sługi Bożego Brata Alojzego Kosiby jest bardzo ważnym momentem na drodze ku jego beatyfikacji. Kościół stwierdzając jego heroiczność w wypełnianiu cnót życia ludzkiego i chrześcijańskiego, ukazuje nam Brata Alojzego nie tylko jako wzór do naśladowania, ale jednocześnie jako tego, który w Kościele godny jest czci. Stąd też od ogłoszenia Dekretu przysługuje Bratu Alojzemu zaszczytny tytuł „Czci-godny” (Venerabilis). Przy tej okazji warto się zastanowić: co to znaczy, iż życie Brata Alojzego było heroiczne w podejmowaniu się drogi cnót chrześcijańskich, które ustanawiają relację człowieka wierzącego zarówno z Bogiem, jak i drugim człowiekiem? Według nauczania Kościoła (Benedykt IV), aby mówić o heroiczności jakiejś cnoty chrześcijańskiej trzeba, aby była ona wypełniona „chętnie, natychmiast i z przyjemnością” (expedite, prompte et delectabiliter). Ponadto ważne w jej ocenie są jeszcze dwa inne kryteria: aby była ona wypełniona „ponad zwyczajny sposób” (supra communem modum) oraz „z przyczyny nadprzyrodzonej” (ex fine supernaturali), a więc dzięki Bogu. To właśnie z takich cnót rodzą się heroiczne czyny, które czynią życie człowieka świętym. Ważne jest jednak, abyśmy w tej prezentacji nie pominęli jednej zasadniczej sprawy, jakże ważnej w spojrzeniu na życie Brata Alojzego, ale myślę także i nas wszystkich, a mianowicie: „Nie na rzeczach nadzwyczajnych polega świętość, lecz na rzeczach zwykłych, wypełnionych w sposób niezwykły” (Pius XI). To właśnie dlatego, jak kiedyś powiedziano o innym świętym, tak i my możemy powiedzieć o Bracie Alojzym Kosibie: „Był człowiekiem nadzwyczajnym w zwyczajnych sprawach” (Paweł VI podczas beatyfikacji Ks. Leonardo Murialdo). Można by więc stwierdzić, że to właśnie proza naszego życia, te wszystkie codzienne sprawy, które nie rzucają się w oczy i dalekie są od wyimaginowanego świata celebrytów, o jakich czytamy w tzw. „kolorowych pismach”, jest tą „areną”, na której przychodzi nam stoczyć walkę o chwałę Boga, własną godność i dobro drugiego człowieka. Życie Brata Alojzego jest tego najlepszym przykładem”.